(حـــتما هـــمشو بـــخونین) الــو*...الــــو*...ســــلام* کـــــسی اونــــجا نیـــــست؟*؟*؟*؟*؟ مــــگه اونــــجا خـــونه خــــدا*نیــــست*؟ پــــس چــــرا کســـی جــــواب نمـــــیده*؟ یِهـــــو یــــه صـــدای مهـــربون!*...مثـــل اینــــکه صـــدای یـــه فــــرشتس. بــــله،بــــا کــــی کـــــار داری کــــوچــــولـــــو*؟ خـــــدا هــــست*؟بـــاهـــاش قـــــرار داشـــتم*...قــــول داده امـــشب جــــوابمو بـــده.* بــــگو مــــن مــــیشنوم.*کــــودک مـــتعجب پــــرسید*:مــــگه تــــو خــــدایی*؟ مــــن بـــا خـــــدا کــــار دارم*... هــــرچی مــــیخوای بـــه مـــــن بــــگو،قــــول مــــیدم بـــه خــــدا بــــگم.* صــــدای بـــــغض آلــــودش آهــــسته گفــــت*:یــــعنی؛خــــدام منــــو دوســــت نــــداره*؟ فرشــــته ســــاکت بــــود*.بعــــد از مـــکثی نچــــندان طــــولانی*:نـــه خــــدا خیـــلی دوســـت نداره*. مــــگه کــــسی مــــیتونه تــــورو دوســـت نــــداشته بـــاشه*؟ بــــلور اشـــکی کــه در چـــشماش حـــلقه زده بــــود، بـــا فشــــار بغـــض شکـــست و بــــر روی گــــونه اش غـــلتید و بــا هـــمان بغـــض گفــت*: اصـــلا اگـــه نگـــی خـــدا* بــــاهام حــــرف بــــزنه گـــــریه میـــــکتما*... بــــعد از چــــند لــــحظه هـــیاهـــوی ســـکوت؛ بـــگو زیــــبا بــــگو*.هــــر آنــــچه را کــــه بــــر دل کـــوچکـــت ســـنگینی میـــکند بــــگو*...دیــــگر بغــــض امـــانش را بـــریده بـــود بـــلند بــــلند گـــریه کــــردو گفــــت*:خــــدا جــــون خــــدای مــــهربون*،خــــدای قـــــشنگم مـــــیخواستم بـــــهت بــــگم تــــــورو خـــــدا نــــذار بـــــزرگ شــــم تــــورو خـــــدا*...چــــرا*؟ایــــن مـــــخالف تـــــقدیره *.چــــرا دوســــت نـــداری بـــــزرگ شـــی*؟آخــــه خــــدا مــــن تـــو رو خــــلی دوســـت دارم،قــــد مــــامــــانم*.ده تــــا دوســـتت دارم*. اگــــر بــــزرگ شــــم نکــــنه مثــــل بـــــقیه فرامــــوشت کــــنم*؟ نــــکنه یـــادم بــــره کـــه یـــه روزی بـــــهت زنــــگ زدم*؟ نــــکنه یــــادم بــــره هــــرشب بـــاهات قــــرار داشـــتم*؟ مثــــل بقــــیه کـــه بــــزرگ شـــدن و حــــرف مــــنو نمی فـــــهمن*. مـــثل بــــقیه کـــه فــــکر می کــــنن مـــن الــــکی میگـــم بـــا تـــو دوســـتم*. مــــگه مــــا بــــا هـــم دوســـت نیـــستیم*؟ پــــس چـــرا کســـی حــــرفمو بـــاور نــــمیکنه*؟ خــــدا*چــــرا بـــــزرگا حـــــرفاشون سخت ســخته*؟ مـــــگه اینـــطوری نمــــیشه بـــاهــات حــــرف زد*؟... خــــدا* پــــس از تــــمام شــــدن گـــــریه ی کــــودک*:آدم،مــــحبوب تــرین مــــخلوق مــــن*...چـــه زود خــــاطراتش رو بـــه ازا بـــزرگ شـــدن فــــراموش مــــکنه*... کــــاش هــــمه مــــثل تـــو جـــای خــــواسته های عـــجیب مـــن رو از خـــودم طـــلب مـــیکردن تـــا تــــمام دنــــیا در دســـتشان جـــا میـــگرفت*. کــــاش همـــه مــــثل تـــو مـــرا بـــرای خـــودم و نـــه بــــرای خـــودخواهی شـــان می خـــواستند*.دنـــیا بـــرای تـــو کـــوچک اســـت*... بیـــا کـــه بـــرای هـــمیشه کـــوچک بمـــانی و هـــرگز بـــزرگ نـــشوی کـــودک کـــنار گـــوشی تـــلفن،درحـــالی کـــه لـــبخند بــر لـــب داشــت در آغـــوش خـــدا بـــه خـــواب فــــرو رفــــت*.
| Design By : LoxTheme.com |
بهترین نوع حکمرانی،سلطنت بر قلبهاست/