سفارش تبلیغ
صبا ویژن

$عسل، شیرینی قلبها$

    (حـــتما هـــمشو بـــخونین)

الــو*...الــــو*...ســــلام*

کـــــسی اونــــجا نیـــــست؟*؟*؟*؟*؟

مــــگه اونــــجا خـــونه خــــدا*نیــــست*؟

پــــس چــــرا کســـی جــــواب نمـــــیده*؟

یِهـــــو یــــه صـــدای مهـــربون!*...مثـــل اینــــکه صـــدای یـــه فــــرشتس.

بــــله،بــــا کــــی کـــــار داری کــــوچــــولـــــو*؟

خـــــدا هــــست*؟بـــاهـــاش قـــــرار داشـــتم*...قــــول داده امـــشب جــــوابمو بـــده.*

بــــگو مــــن مــــیشنوم.*کــــودک مـــتعجب پــــرسید*:مــــگه تــــو خــــدایی*؟

مــــن بـــا خـــــدا کــــار دارم*...

هــــرچی مــــیخوای بـــه مـــــن بــــگو،قــــول مــــیدم بـــه خــــدا بــــگم.*

صــــدای بـــــغض آلــــودش آهــــسته گفــــت*:یــــعنی؛خــــدام منــــو دوســــت نــــداره*؟

فرشــــته ســــاکت بــــود*.بعــــد از مـــکثی نچــــندان طــــولانی*:نـــه خــــدا خیـــلی

دوســـت نداره*.

مــــگه کــــسی مــــیتونه تــــورو دوســـت نــــداشته بـــاشه*؟

بــــلور اشـــکی کــه در چـــشماش حـــلقه زده بــــود،

بـــا فشــــار بغـــض شکـــست و بــــر روی گــــونه اش غـــلتید و بــا هـــمان بغـــض گفــت*:

اصـــلا اگـــه نگـــی خـــدا*

بــــاهام حــــرف بــــزنه گـــــریه میـــــکتما*...

بــــعد از چــــند لــــحظه هـــیاهـــوی ســـکوت؛

بـــگو زیــــبا بــــگو*.هــــر آنــــچه را کــــه بــــر دل کـــوچکـــت ســـنگینی

میـــکند بــــگو*...دیــــگر بغــــض امـــانش را بـــریده بـــود بـــلند بــــلند گـــریه

کــــردو گفــــت*:خــــدا جــــون خــــدای مــــهربون*،خــــدای قـــــشنگم مـــــیخواستم

بـــــهت بــــگم تــــــورو خـــــدا نــــذار بـــــزرگ شــــم تــــورو خـــــدا*...چــــرا*؟ایــــن

مـــــخالف تـــــقدیره *.چــــرا دوســــت نـــداری بـــــزرگ شـــی*؟آخــــه خــــدا مــــن تـــو

رو خــــلی دوســـت دارم،قــــد مــــامــــانم*.ده تــــا دوســـتت دارم*.

اگــــر بــــزرگ شــــم نکــــنه مثــــل بـــــقیه فرامــــوشت کــــنم*؟

نــــکنه یـــادم بــــره کـــه یـــه روزی بـــــهت زنــــگ زدم*؟

نــــکنه یــــادم بــــره هــــرشب بـــاهات قــــرار داشـــتم*؟

مثــــل بقــــیه کـــه بــــزرگ شـــدن و حــــرف مــــنو نمی فـــــهمن*.

مـــثل بــــقیه کـــه فــــکر می کــــنن مـــن الــــکی میگـــم بـــا تـــو دوســـتم*.

مــــگه مــــا بــــا هـــم دوســـت نیـــستیم*؟

پــــس چـــرا کســـی حــــرفمو بـــاور نــــمیکنه*؟

خــــدا*چــــرا بـــــزرگا حـــــرفاشون سخت ســخته*؟

مـــــگه اینـــطوری نمــــیشه بـــاهــات حــــرف زد*؟...

خــــدا* پــــس از تــــمام  شــــدن گـــــریه ی کــــودک*:آدم،مــــحبوب تــرین مــــخلوق

مــــن*...چـــه زود خــــاطراتش رو بـــه ازا بـــزرگ شـــدن فــــراموش مــــکنه*...

کــــاش هــــمه مــــثل تـــو جـــای خــــواسته های عـــجیب مـــن رو از خـــودم طـــلب

مـــیکردن تـــا تــــمام دنــــیا در دســـتشان جـــا میـــگرفت*.

کــــاش همـــه مــــثل تـــو مـــرا بـــرای خـــودم و نـــه بــــرای خـــودخواهی شـــان

می خـــواستند*.دنـــیا بـــرای تـــو

کـــوچک اســـت*...

بیـــا کـــه بـــرای هـــمیشه کـــوچک بمـــانی و هـــرگز بـــزرگ نـــشوی

کـــودک کـــنار گـــوشی تـــلفن،درحـــالی کـــه لـــبخند بــر لـــب داشــت

در آغـــوش خـــدا بـــه خـــواب فــــرو رفــــت*.

برای نمایش بزرگترین اندازه کلیک کنید


نوشته شده در چهارشنبه 91/4/28ساعت 10:50 صبح توسط عسل امیریان نظرات ( ) | |

Design By : LoxTheme.com