نسیمی که به تو                                              

           روز را مژده میدهد                                                      

 زنی است

          که در چشمان اش

 آفتاب روشنی

         برق میزند

 ویا شاید

        دختری است

 که او را

       با گل های قالی ایرانی

 زینت بسته اند

      خنکای خوشبوی شهریور

 ردی بر بستان هایش میگذارد

      هنگامی که

 میان مژگان ات

      میلرزد.

 der himmel

 eine blaue weide

 

 die wolken

 gewoben lieder

 

 die lichtalgen

 in den augen

 

 dasecho der empfindungen

 rote knospen

 

 sind die vogel schnabel

 die in gesangen

 aufbluhen

 

 

نوشته شده در جمعه 91/3/19ساعت 11:22 صبح توسط عسل امیریان نظرات ( ) | |